Obraz "Krzyk" traci kolory

Jeden z najsłynniejszych obrazów w historii ulega odbarwianiu. Spekulowano, że przyczyną blaknięcia Krzyku w wersji z 1910 roku może być oświetlenie, ale badania wykazały, że problem tkwi w materiałach wykorzystanych przez autora, które reagują na wilgoć.

Zbadaniem przyczyn blaknięcia Krzyku zajęli się naukowcy z Belgii, Brazylii, Stanów Zjednoczonych i Włoch. Eksperci zastosowali nieinwazyjne metody spektroskopowe oraz techniki rentgenowskie. Diagnoza wskazuje na decyzje samego Edwarda Muncha. Malarz wykorzystał barwę żółtą zawierającą kadm - pierwiastek chemiczny, który jest wyjątkowo podatny na wilgoć. Do jego źródeł należą oddechy osób podziwiających dzieło. Rozważane jest odizolowanie płótna od zwiedzających.

Profesor Koen Janssens z Uniwersytetu w Antwerpii twierdzi, że autor wykorzystał zanieczyszczoną farbę przez przypadek. W okolicach 1910 roku przemysł chemiczny zajmował się produkcją pigmentów, ale nie poddawano ich wtedy kontroli jakości.

Oryginalny Krzyk został namalowany w 1893 roku, natomiast potem norweski artysta stworzył jeszcze kilka kolejnych wersji tego obrazu.