„Z pamiętnika babci” [RECENZJA]

Kiedy zobaczyłam, że ta książka będzie dotyczyć relacji babci z wnuczką, wiedziałam, iż czekać mnie będzie niezwykle ciepła i wzruszająca lektura. 

Z pamiętnika babci przedstawia krótką historię wizyty kilkuletniej Lissy na przyjęciu urodzinowym babci. Dziewczynka z niezwykłym zainteresowaniem słucha o przygodach pewnej bohaterki. Jak się szybko okaże, ową bohaterką jest nikt inny, jak babcia, która swoje losy spisywała w pamiętnikach.

Książka jest niezwykle wzruszająca, dziewczynka wraz z babcia kultywują tradycję czytania pamiętnika. W ten sposób młodsze pokolenie może dowiedzieć się o życiu i przygodach, jakie spotkały jego najbliższych w dawnych czasach. Co więcej, zaszczepia to we wnuczce chęć prowadzenia własnych pamiętników. Pałeczka zostaje zatem przekazana i dziewczynka znajdzie w pisaniu przyjemność. 

Książka, choć niebywale urocza, objętościowo jest niezwykle krótka, a wzrastające ceny książek, dodatkowo pogłębiają problem. Mam jednak  nadzieję, iż nikt nie poczuje się przez to bardzo zniechęcony. Warto podkreślić, że wydanie prezentuje się cudownie. Twarda oprawa i duży format perfekcyjnie dopasowują się do sporej ilości rysunków, a mała ilość tekstu sprawdzi się u młodych adeptów czytelnictwa.  

Rysunki to właśnie kolejna zaleta Z pamiętnika babci. Ilustracje zajmują całe strony i doskonale wpasowują się w charakter powieści. Są niezwykle estetyczne i klimatyczne, co widać na zamieszczonych fotografiach. 

Z pamiętnika babci to historia niestety bardzo krótka, ale na pewno będzie idealnym wyborem dla młodszej grupy fanów literatury. Wzruszająca opowieść z wyjątkowymi ilustracjami niezwykle mi się podobała.